"Diken ucu" adıyla Türk mutfağında özellikle de Karadeniz mutfağında sıklıkla yer alan melocan bitkisi afif acı bir tadı olan, iri ve dikensi yapraklara sahip bir bitkidir.

Genellikle çiçekleri ve yaprakları kullanılan bu bitki turşu ve konserve olarak da tüketildiği gibi soğanla kavrularak, süzme yoğurt üzerine içine kırmızı, kara biber ve sumak ile saf zeytinyağı ile kavrularak da sofralarda yerini alıyor.

ÇİĞ OLARAK DA TÜKETİLEBİLİR

Her bölgede doğada kendiliğinden yetişen yöresel bitkiler vardır. Bölgede yaşayan insanlar bunların çoğundan yemek yaparlar. Melocan da bunlardan biridir. Dikenucu da denilen Melocan bazı yörelerde 'çoban katığı' da denilir çünkü çiğ olarak da yenilir.

Dikenin taze uçları kopartılarak iki türlü yemeği yapılır. Bunlardan birisi kavurmasıdır. Toplanan Melocan haşlandıktan sonra tereğaı ve soğanla kavrulup yenilir.

Bir başka yemeği ise turşudur. Haşlanan Melocan biraz bekletildikten sonra kalıntuz, acı biber ve soğan ezmesiyle karıştırılıp birkaç gün

bekletildikten sonra ya olduğu gibi tüketilir ya da yine tereyağı ve soğanla kavrularak tüketilir.

KANI TEMİZLEMESİYLE BİLİNİYOR

Yine bazı kaynaklarda sağlık açısından terlemeye, cilt hastalıklarına, romatizmaya iyi geldiği, kanı temizlediği, frengiyi tedavi ettiği, böbrek rahatsızlıklarının tedavisinde kullanıldığı bilgisine yer verilmektedir.

Yörede yaşayanlar bunları pek bilmeseler de mevsimi geldiğinde doğada yetiştiği yerlerden toplayarak yemek olarak sofralarına getiremeden edemezler. Dolayısıyla, bilmeden de olsa sağlıklarına katkı sağlamış olurlar

Ayrıca, iç organların düzenli çalışmasını düzenleyerek sağlıklı bir fonksiyon sağlar.

Deri hastalıklarında yaygın olarak kullanılan bu bitki, romatizma ve böbrek rahatsızlıklarında rahatlatıcı olarak kullanılır.

Ancak, diken otu olarak bilinen melocan otu, aşırı tüketildiğinde ishale neden olabilen tükürük artışına yol açabilir.

Geçmişte, melocan otunun frengi hastalığının tedavisinde kullanıldığı bilinmektedir.